- parsimonia
- parsĭmōnĭa ( parcĭmōnĭa ), ae (collat. form, PARCIMONIVM, Inscr. Donat. 35, 4), f. [parco], sparingness, frugality, thrift, parsimony.I.Lit.:II.
dies noctesque estur, bibitur, neque quisquam parsimoniam adhibet,
Plaut. Most. 1, 3, 78:parsimonia et duritia,
id. ib. 1, 2, 75; id. Truc. 2, 2, 55; Ter. Heaut. 3, 1, 32; Cic. Verr. 2, 2, 3, § 7:res familiaris conservatur diligentiā et parsimoniā,
id. Off. 2, 24, 87:non intellegunt homines, quam magnum vectigal sit parsimonia,
id. Par. 6, 3, 49:instrumenti et supellectilis,
Suet. Aug. 73.—In plur. (anteand post-class.):veteres mores veteresque parsimoniae,
Plaut. Trin. 4, 3, 21:adesto castis, Christe, parsimoniis,
i. e. at the fasts, Prud. Cath. 7, 3:sine parsimoniā,
lavishly, Amm. 15, 4, 8.—Prov.:sera parsimonia in fundo est,
it is too late to spare when all is spent, Sen. Ep. 1, 5 (cf. the Gr. deinê d eWi puthmeni pheidô, Hesiod. Erg. 369).—Trop.:sunt pleraeque aptae hujus ipsius orationis parsimoniae,
Cic. Or. 25, 84 (v. the passage in connection).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.